فرهنگ تدفین عصر نوسنگی، در منطقه شمال غرب ایران

انسان در طول هزاران سال حیات خویش بر روی کره خاکی آثار و بقایای فراوانی از خود برجای گذاشته است، که حکایت از شیوه زندگی او دارد. این آثار متنوع در حقیقت نمایانگربازتاب های مادی و معنوی اوست که در مجموع فرهنگ وی را تشکیل می دهند. همانطور که مطالعه فرهنگ های جوامع باستانی را از اهداف عمده باستان شناسی دانسته اند، پس باید از تمامی آثار بشر جهت شناخت فرهنگ او استفاده کرد. در میان یادگارهای بشر برای ما آثار و بقایای تدفین برای مطالعات باستان شناسی اهمیت ویژ ه ای دارند، زیرا تدفین و آداب و رسوم آن به طور مستقیم برخاسته از تفکرات، عقاید و باورهای انسانهاست. به تعبیر بهتر نحوه بخاکسپاری مردگان ملموس ترین و مهمترین مولود ذهن بشر است که بصورت مادی تجلی می یابد. یکی از منابع اصلی در پیش ازتاریخ، بررسی قبور به منظور شناخت فرهنگ، اعتقادات و عملکردهای جوامع اولیه می باشد. در این رابطه و در این دوره زمانی (نوسنگی) مسائل و مجهولات و مبهماتی با در نظر گرفتن کلیه ابعاد آن بررسی می شود که عمده ترین آنها عبارتند از 1- بررسی تغییرات تدفین در منطقه مورد مطالعه 2- بررسی تدفین در منطقه مورد مطالعه به منظور یافت گسترش فرهنگی و همچنین تعمیم مدارک 3-جنبه های محلی و تاثیرپذیری بررسی غیرمستقیم معماری تدفین.